Ο Δεκέμβρης είναι ένας ξεχωριστός μήνας του έτους. Όχι γιατί περικλείει την Χριστουγεννιάτικη περίοδο. Ούτε γιατί το ψύχος του κατεβάζει απότομα την θερμοκρασία του κλίματος. Είναι επειδή τότε διαδραματίζεται το κλείσιμο μιας χρονιάς στις ζωές μας. Αποτελεί τον τελευταίο σταθμό για την αποβίβαση όλων των αναμνήσεων που ζήσαμε κατά τη διάρκεια ενός δωδεκάμηνου ταξιδιού με οδηγό εμάς και συνεπιβάτες όλα εκείνα τα πρόσωπα που μοιραστήκαμε μια τυχαία σειρά από στιγμές. Όσοι επιλέξαμε να βάλουνε το λιθαράκι τους σε αυτό το μικρό ταξίδι, σίγουρα άφησαν και κάποιο στίγμα. Μικρό ή μεγάλο, σημαντικό ή αδιάφορο, με βεβαιότητα είμαστε ικανοί να αποτιμήσουμε την αξία του και να βρούμε τη θέση που κατέλαβε στο μυαλό και στην ψυχή μας. Αναλογιζόμαστε λοιπόν τη συμπεριφορά των ανθρώπων που βρίσκονταν κοντά μας και αυτόματα συνειδητοποιούμε, ότι η επίδραση που δεχτήκαμε από μερικούς  άγγιξε εκ βαθέων την πνευματική και ψυχική μας σύσταση. Χωρίς απόλυτα να σημαίνει πως η συγκεκριμένη επίδραση ήταν θετική για εμάς και τη πορεία που ακολουθήσαμε όντας μαζί τους αρμονική.

Σε μια πιο κοντινή ανασκόπηση, καλλιεργούμε το αισθητήριο του ξεδιαλέγματος και τοποθέτησης των ανθρώπων σε «τσουβάλια», αφού οι εμπειρίες μας έγιναν οι καλύτεροι δάσκαλοι στο να μη βάζουμε στο ίδιο σακί αυτούς που αποτελούν τον περίγυρό μας. Κοινώς το όλο θέμα έχει να κάνει με την κατηγοριοποίηση. Οι θετικοί» ή αλλιώς «ζεστοί» άνθρωποι είναι εκείνοι που αποδείχτηκαν και στην πράξη, άτομα που εμπιστευτήκαμε, επικοινωνήσαμε ειλικρινά και μοιραστήκαμε αν όχι όλα σχεδόν τα πάντα που μας αφορούσαν αφού για αυτό που πραγματικά είναι τους αγαπήσαμε και σε τελική ανάλυση κατέχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας. Από την άλλη πλευρά όμως, δεν έλειψε και η πάστα των «τοξικών» και «ψυχρών» ανθρώπων, οι οποίοι με την παρουσία τους μας γέμισαν αρνητισμό, ανησυχία μα κυρίως ανασφάλειες. Βέβαια θα μου πείτε ο καθένας μας είναι διαφορετικός και τα ελαττώματα που μας διακρίνουν συνθέτουν τον χαρακτήρα μας. Δίχως αυτά πολύ απλά δεν θα ήμασταν ολοκληρωτικά εμείς! Όταν όμως πρόκειται για την αλληλεπίδραση μεταξύ μας, το ένστικτο συνήθως δεν λαθεύει σε περιπτώσεις όπως αυτές που ερχόμαστε σε επαφή με άτομα τοξικά και ψυχρά.

Οι τοξικοί ξετυλίγονται γρήγορα. Χαρακτηριστικό τους: η χειραγώγηση. Είναι άνθρωποι με μονοχρωμία και απολυτότητα στον τρόπο σκέψης. Αναπαράγουν διαρκώς τα μονόπλευρα πιστεύω τους και ακολουθούν έναν συμβατικά μίζερο τρόπο ζωής. Που όχι μόνο δεν τους ικανοποιεί αλλά ταυτόχρονα προτιμούν να αποποιούνται της ευθύνης των επιλογών τους φορτώνοντας τους υπόλοιπους με τύψεις, ενοχές και αρνητικές σκέψεις. Η κριτική στους άλλους είναι για αυτούς μια διέξοδος από την αυτοκριτική που δειλιάζουν να κάνουν στους ίδιους. Και αν αναρωτιέστε ποιο είναι το κλειδί της ευτυχίας για αυτούς, το σίγουρο είναι πως δεν βρίσκεται στα χέρια τους αφού και η ευτυχία που ενίοτε βιώνουν πηγάζει από τη δυστυχία των άλλων. Αυταρχικοί και φιλόδοξοι, τα τοξικά άτομα επιθυμούν να έχουν πάντοτε τον έλεγχο της κατάστασης κατέχοντας εξέχοντα ρόλο στο να περιορίζουν επιβάλλοντας τους δικούς τους κανόνες, να κατευθύνουν σκορπώντας “όχι” και “μη“.

Παράλληλα, οι «ψυχροί» [ή ψηλομύτηδες] άνθρωποι διαθέτουν πολλές «αρετές». Σε αυτές δεν θα μπορούσε να μην συγκαταλέγεται η αδιαφορία και η έπαρση που επιδεικνύουν έντονα στις συναναστροφές τους. Κρατάνε πάντα μια απόσταση στις σχέσεις τους και κάθε φορά που είσαι διατεθειμένος να τους πλησιάσεις για να διαμορφωθεί ένα οικείο κλίμα μεταξύ σας, οι ίδιοι προσβάλλονται και δεν διστάζουν να εκφραστούν με ειρωνεία στο πρόσωπό σας για τον ανάρμοστο για αυτούς τρόπο προσέγγισής σας. Βέβαια, για τον ίδιο λόγο επιλέγουν κλειστό κύκλο επαφών θεωρώντας ότι οι υπόλοιποι όντας κατώτεροι δεν έχουν θέση δίπλα τους. Θα μου πείτε ότι τυγχάνει να περιστρέφεστε από τέτοιου είδους άτομα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ανήκετε και εσείς σε αυτή την κατηγορία. Βεβαιωθείτε όμως ότι η παρέα μαζί τους δεν σας άφησε στο τέλος παρά μια πικρία. Έχουν τον τρόπο τους να σας κάνουν να νιώθετε ότι σας χαρίζει αξία η συντροφιά τους και ανεβαίνετε κοινωνικό επίπεδο. Φυσικά, έχουν το συνήθειο να απαξιούν οποιαδήποτε επιλογή σας δίχως να πάρετε τη συγκατάθεσή τους. Το δίκιο είναι πάντα με το μέρος τους και αν τυχόν παρεξηγηθείτε που δεν αφιερώνουν λίγο χρόνο σε ανάγκες σας τότε [λυπάμαι που το λέω] είναι δικό σας φταίξιμο.

Το σίγουρο είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις ανθρώπων που σας περιβάλλουν, εσείς βρίσκεστε συνεχώς σε αμηχανία. Όντας ανίκανοι να εκφραστείτε όπως ακριβώς νιώθετε και οι αμφιβολίες που τρυπώνουν ύπουλα στο μυαλό σας, μεταμορφώνονται σιγά σιγά σε μια μόνιμη αβεβαιότητα θέτοντας διαρκώς ερωτήματα για την ταυτότητά σας και την αξία σας σαν άνθρωποι. Έτσι, θαρρώ πως ήρθε ο καιρός, να αποχαιρετίσετε μια για πάντα αυτά τα άτομα που όχι μόνο δεν άφησαν ψυχικό απόθεμα σε αυτό το μικρό διάστημα του χρόνου αλλά εξάντλησαν όλα τα περιθώρια βελτίωσης και εξέλιξης του εαυτού σας.

Πείτε αντίο λοιπόν καθώς το κρύο που διαδέχεται ο νέος μήνας είναι τσουχτερό και φροντίζει να μας υπενθυμίζει ότι η θαλπωρή βρίσκεται δίπλα σε ανθρώπους που ακτινοβολούν εγκαρδιότητα και αισιοδοξία. 

Το 2020 υποδεχθείτε το με ελευθερία έκφρασης σκέψεων και συναισθημάτων. Μην ξεχνάτε, έχετε ξανά δικαίωμα επιλογής σε αυτό το σύντομο ταξίδι του χρόνου. Ο οδηγός είστε εσείς, οι συνεπιβάτες;